Auteur: Karel Glastra van Loon
Titel: De passievrucht
Eerste jaar van uitgave: 1999
Plaats van uitgave: Amsterdam
Uitgeverij: L.J. Veen Amsterdam/Antwerpen

 

Inhoud

Armin Minderhout krijgt te horen dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek hebben ondergaan, omdat ze graag met zijn tweeën een kind willen en niet weten wat de reden is waarom Ellen niet zwanger raakt. Dit is een grote klap en hij gelooft zijn oren niet, Armin heeft immers een dertienjarige zoon die Bo heet. Armin blijkt aan het syndroom van Klinefelter te lijden, een aangeboren afwijking van de geslachtschromosomen waardoor het sperma geen zaadcellen bevat. Armin kan dus niet de biologische vader van Bo zijn, maar wie dan wel? Armin staat erop om de echte biologische vader van Bo te achterhalen. Aan de moeder van Bo, Monika, kan hij het niet vragen, zij is immers al tien jaar geleden overleden. Ze was Armins toenmalige vriendin die overleden is aan hersenvliesontsteking. Armin verdenkt als eerst de ex-vriend van Monika, Robert. Hij kan het echter niet zijn, hij wist namelijk niks van het overlijden van Monika af. Als tweede verdenkt hij de huisarts, maar hij wordt ook uitgesloten. Als laatste verdenkt hij Niko Neerinckx, een oud-collega van Monika. Niko is erg verdacht, omdat zijn oudste zoon ook Bo blijft te heten. Armin denkt nu zeker te weten dat Niko de biologische vader is, maar vertelt het aan bijna niemand. Hij vertelt het alleen Ellen en zijn beste vriend Dees, die hem voor gek verklaren. Armin wil Niko benaderen, maar Ellen een Dees raden dit af. Armin volgt toch hun advies op en hij besluit om een weekend naar Ameland te gaan met Bo. Bo ontmoet daar een meisje en Armin treft hun in bed aan. Tijdens een knallende ruzie tussen Armin en Bo, zegt Armin tegen Bo dat hij zijn vader niet is. Vlak nadat ze terugkomen van Ameland, sterft de vader van Armin. Als Dees en Armin het huis van Armins vader aan het ontruimen zijn, vindt Armin een briefje van Monika aan zijn vader, waarop staat: Ik ben zwanger. M

Dat maakt het overduidelijk. De vader van Armin is de biologische vader van Bo, wat hen halfbroers maakt. Thuisgekomen geeft Ellen hem een brief van Monika aan Bo. Hierin staat wie de echte vader van hem is.  In het boek lopen twee verhaallijnen door elkaar.  In de tweede verhaallijn vertelt Armin over zijn leven voor de dood van Monika, de opvoeding van Bo en een paar weken na de dood van Monika.

Verhaalanalyse

Titelverklaring

Een titelverklaring van ‘De passievrucht’ kan zijn dat een passievrucht een vrucht is die is voortgekomen uit passie; Bo, de liefdesbaby. De passievrucht kan ook voor sperma staan. In dit verhaal is er iets mis met het sperma van Armin, en dat is ook de rede dat dit verhaal bestaat.

Motto

Het boek heeft een motto. Het is een songtekst van Dolly Parton, uit het lied ‘It Wasn’t God Who Made Honkytonk Angels’ en luidt als volgt:

“From the start

Most every heart

That’s ever broken

Was because

There always was

A man to blame”

Dit stukje tekst geeft aan dat er altijd een man verantwoordelijk is voor het breken van harten (een soort ‘dader’ dus). In dit boek is dat de biologische vader van Bo. Deze ‘dader’ is de vader van Armin (een man), die ervoor heeft gezorgd dat het hart van Armin, en ook dat van Bo en Ellen gebroken is.

Hoofdgenre 

Het hoofdgenre van het boek is een epiek. Het verhaal staat centraal, maar wordt met veel gevoel geschreven. Het verhaal is een psychologische roman. 

Compositie en tijdsverloop 

Het verhaal, wat zich op het eind van de 20e eeuw (rond 1998) afspeelt, wordt op een vrij chronologische manier verteld. De meeste gebeurtenissen in het boek volgen elkaar in een chronologische manier op. De schrijver onderbreekt deze chronologie wel een beetje met toevoegen van flashbacks. Dat maakt het verhaal soms wat onduidelijk, omdat het verschil tussen heden en verleden moeilijk te onderscheiden is van elkaar in het begin. Als je alle flashbacks achter elkaar zou zetten, zal ook hierin een chronologische volgorde zitten. In dit boek worden waarschijnlijk flashbacks gebruikt, omdat Armin in het heden niet gelukkig is en graag terug wil kijken op de tijd dat hij gelukkig was samen met Monika en zijn zoontje Bo. 

Ruimte

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de stad (Amsterdam), maar ook speelt een deel zich af op Ameland. Armin woont samen met Ellen en Bo in Amsterdam, maar Armin vertrekt een weekend met Bo naar Ameland, wat laat zien dat ze veel van de natuur en rust hier houden. De ruimte is verder niet erg belangrijk in het verhaal. 

De wijze van vertellen

Het verhaal is geschreven vanuit een ik-perspectief. In dit geval is dat het perspectief van Armin.

Een paar voorbeelden uit het boek van deze vertelwijze zijn: “Ik wil maar één ding: dat wat gezegd is niet is gezegd, dat wat gebeurd is niet is gebeurd. ” & ”En dus zit ik hier bij mijn slapende halfbroer, die wel op mij lijkt en toch ook weer niet.”

Door het perspectief van Armin kom je meer te weten van zijn gevoelens, gedachten en visie op de gebeurtenissen die hij meemaakt. Hij gaat door veel verschillende emoties, en door dit perspectief wordt dit nog duidelijker.

Thema

 De thema’s van het boek zijn vaderschap en bedrog. Armin heeft in het verhaal een belangrijke vaderrol, maar komt erachter dat hij al die jaren bedrogen is door de moeder van zijn 'zoon' (Monika). Bo blijkt dus niet de biologische zoon van Armin te zijn, maar van Armin zijn vader. Dit betekent dus eigenlijk dat niet alleen Monika hem heeft bedrogen, maar ook zijn eigen vader. Dit zorgt voor erg veelvragen en verdriet.

Motieven

Op internet staan meerdere motieven die in het boek terugkomen. Hieronder heb ik er een paar genoteerd die ik het belangrijkst vind:
- Onvruchtbaarheid: Armin krijgt te horen dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is, terwijl hij al 13 jaar denkt dat Bo zijn biologische zoon is. Het hele verhaal zou niet zijn gebeurd als Armin wel vruchtbaar zou zijn.  
- Bedrog: het boek draait ook grotendeels om bedrog. Monika en de vader van Armin bedriegen Armin. Ellen en Armin's moeder bedriegen Armin ook door te doen alsof ze van niets af weten. 
- Overspel: Monika pleegt overspel met de vader van Bo. Monika gaat ook één keer vreemd met Robbert Hubeek. Ook Armin pleegt overspel, namelijk met Ellen.

- Herinneringen aan Monika: Armin probeert met zijn herinneringen aan Monika te kijken of hij had kunnen weten dat Bo niet zijn zoon is. Ook wil hij de biologische vader (de 'dader') zien te achterhalen door middel van herinneringen. 

Personages

Armin Minderhout: Armin is de niet-biologische vader van Bo, hij blijkt namelijk niet vruchtbaar te zijn. Hij is voortdurend opzoek naar de echte vader van Bo, wat hem erg in zichzelf gekeerd maakt. Hij is erg wantrouwend en trekt zich niet veel aan van anderen. Zijn beroep is corrector.

Monika Paradies: Toenmalige vriendin van Armin en moeder van Bo. Ze was een spontane, lieve vrouw en hield erg van Armin. Ze stierf jong aan hersenvliesontsteking. Ze had een bleke huid en rode haren. 

Bo Minderhout: De dertienjarige zoon van Monika Paradies en Armins vader. Bo wordt opgevoed door Armin en zijn voormalige vriendin Ellen. Hij heeft een sterke band met zijn ‘vader’ Armin. Je komt niet veel over Bo te weten, behalve dat hij erg van de natuur houdt. 

Ellen: Ellen is de tegenwoordige vriendin van Armin. Ze is tevens een vroegere vriendin en collega van Monica. Zij heeft Armin uit zijn rouwperiode om Monica gehaald, een periode waarin hij veel dronk, en ’s nachts altijd op stap was. Zij en Armin voeden nu samen Bo op.

Dees: Dees is de beste vriend van Armin aan wie Armin zijn avonturen verteld die hij beleefd in de zoektocht naar de biologische vader van Bo. Dees is vastbesloten de evolutietheorie van Darwin omver te werpen, en houdt Armin op de hoogte van zijn kritiek op deze theorie.

De ouders van Armin en Monica: De ouder van Armin en Monica komen minder vaak voor in het boek. Vooral de ouders van Monica komen weinig voor omdat Armin het niet zo opheeft met die mensen. Alleen de vader van Armin speelt een grotere rol in het boek omdat hij de biologische vader van Bo is, en omdat hij in de ogen van Armin een ‘alleskunner’ is, wat Armin zelf niet is, omdat hij zijn enige grote liefde heeft laten gaan.

Welk passage ik met het meest plezier geschreven zou hebben als ik de schrijfster van dit boek was... (keuzeopdracht) 

Ik denk dat als ik de schrijver van dit boek was geweest, dat ik het meeste ‘plezier’ had gehad tijdens het schrijven van het einde van het boek, waar je erachter komt wie de echte vader is van Bo (de climax). Dit is wel een pijnlijk en schokkend stuk in het boek, maar dat maakt het misschien juist zo leuk om dit stuk geschreven te hebben. Ik vind onverwachte momenten zelf altijd erg leuk, en dit boek is het perfecte voorbeeld als het op een onverwachts moment aankomt. Toen ik dit deel van het boek las, was ik er zelfs een beetje van slag van. Ook al is dit verhaal niet echt gebeurd, het is wel heel erg realistisch en het zou dus ook in het echt kunnen gebeuren. Ik denk dat ik dat heel leuk had gevonden om te schrijven, omdat je het zo niet zag aankomen. Het hele boek lang zit je op het puntje van je stoel, omdat je super graag wil weten wie nu de echte vader van Bo is. Ik heb de hele tijd gedacht dat Niko de biologische vader was, maar dat was uiteindelijk te voor de hand liggend. Ik wist uiteindelijk echt niet meer wie dan wel de vader kon zijn, dus toen het duidelijk werd dat de vader van Armin de echte vader was (en Armin en Bo dus eigenlijk halfbroers zijn), was ik heel erg verbaasd. Het was zo onverwachts dat het ook best grappig was, en daarom zou ik met het meeste plezier deze passage geschreven hebben.

Literaire vormen                                                                                    

Dit boek behoort tot de literaire vorm proza.

Eindoordeel

Ik vond 'De passievrucht' een erg leuk boek. De verhaallijn sprak mij erg aan, omdat het over geheimen gaat. Dit maakte het verhaal erg spannend maakte. Wel vond ik het boek af en toe en beetje onduidelijk, doordat de flashbacks door de normale verhaallijn liepen. Daardoor was het verhaal soms lastig te begrijpen. Hoe dan ook, nog iets goeds aan het boek is dat je in de huid kruipt van Armin, en zijn gevoelens en gedachten leert kennen. Je leeft met hem mee, wil zelf ook ontdekken wie de 'dader' is en bent zelf ook boos en verbaasd als je erachter komt wie het is. Het is dus net alsof je echt aan zijn zijde staat. Ik heb dit  boek met plezier uitgelezen!

Bronnenlijst

http://www.zoekboekverslag.nl/boekverslag_incach.php?gid=22628 

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Passievrucht_(boek)