Auteur:  Alex Boogers
Titel: Alleen met de goden
Eerste jaar van uitgave: 2015
Plaats van uitgave: Amsterdam
 Uitgeverij: Podium

Inhoud

Deel I   (hoofdstuk 1-33)
(Motto  van John Fante:  "I was God's most miserable creature, forced even to torturing myself. Surely upon this earth no grief was greater than mine)
Het motto verwijst naar het miserabele leven dat Aaron Bachman in dit eerste deel  heeft. Hij leeft met zijn ouders in een eenvoudig flatje in Vlaardingen (het naamloze gat) Zijn moeder vindt dat hij beter niet geboren was  en zijn in de Rotterdamse haven werkende vader is een eenvoudige ziel. Hij noemt hem papa Leeuw. Maar Papa leeuw maakt het leven van zijn zoon niet eenvoudig als hij op een avond een man doodslaat. Hij wordt opgepakt en tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Aaron weet niet wie de man is. Zijn moeder moet het daarna alleen zien te rooien en dat is  niet gemakkelijk. Aaron is elf jaar. Zijn moeder gaat 's avonds uit (andere mannen?) en hij zoekt zijn vertier op straat en in de snackbar. Hij heeft een aardige Citotoets gemaakt  en wil graag naar de Mavo op het Casimir ( een Vlaardingse scholengemeenschap) ; zijn juf vindt de LTS meer dan genoeg.
Aaron heeft een leeg leven: hij mist zijn vader en hij bezoekt hem een enkele keer in de gevangenis in Scheveningen. Hij heeft intussen inleidende seksoefeningen met zijn buurmeisje Olivia. Er is geen sprake van liefde  maar meer een sekservaring  uit verveling en troost. Ze gaan steeds een stukje verder:  van manuele, via vaginale tot orale seks. Hij is nog erg jong. Op straat heeft hij een negervriendje Gerald bij wie hij mag thuiskomen. Toch worden  hij en zijn vriend enkele keren lastig gevallen. Gerald gaat dan op kickboksles. Hij redt zich op school met vechten en Aaron helpt hem. Het schoolhoofd is er niet zo blij mee. In zijn vrije tijd gaat Aaron dan maar helpen in het dierenasiel in het Hof en hij vat genegenheid op voor een afgedankte en valse pitbull Otis, die echter wel naar hem luistert. Hij gaat vaak met de hond wandelen, ook zonder lijn.

Met Olivia's ouders gaat het minder goed: de vader slaat de moeder in elkaar. Bep komt klagen bij Aarons moeder Jo en ze gaan later scheiden. Aarons oma is ziek: ze heeft kanker en ze overlijdt aan het einde van deel I. Zijn opa is vaak op zee en Aaron hoort mooie verhalen over mooie vrouwen (bloemen). 's nachts kan Aaron moeilijk slapen omdat hij beelden ziet : hij schrijft ze als verhalen op in schriften die hij verbergt.  

Deel II (hoofdstuk 34-52)
Motto van Miyamoto Musashi: " It is said the warrior is the twofold Way of pen and sword, and he should have a taste for both ways".
Dit motto verwijst naar de correspondentie met Aarons opa die zegt dat een echte krijger zowel de pen (literatuur) als het zwaard (de boksring) moet beheersen.
Van zijn moeder hoort Aaron dat zijn vader niet alleen iemand heeft doodgeslagen, maar dat hij ook illegaal bedorven vlees vervoerde. De hoge bazen blijven echter buiten schot.  Op straat gaan de jongens wiet roken, vooral Simon handelt erin. Aaron doet er niet aan mee. Hij wordt wel een hangjongere, af en toe knokken ze, ook stelen ze uit kelderboxen o.a. pornoboekjes, waarbij hij zijn ogen uitkijkt wat er allemaal mogelijk is. Zijn moeder gaat met buurvrouw Bep op stap met andere mannen via telefoonafspraakjes. Hij bezoekt  zijn vader nauwelijks meer, maar leest wel de brieven die hij aan hem en zijn moeder schrijft. In één ervan leest hij dat hij al geboren was, voordat zijn vader Jo leerde kennen. Wie was dan zijn echte vader?
Na een bezoek aan zijn vader gaat hij met Otis de pitbull lopen. Hij wordt weer eens afgetuigd door jongens met wie hij al eens heeft geknokt. Hij raakt flink gewond, maar Otis springt voor hem in de bres en naar het been van een aanvaller. Aaron moet naar het ziekenhuis en Otis wordt afgemaakt.
Arturo de leermeester kickboksen van Gerald wil dan  dat Aaron ook komt boksen. Hij wil van hem een kampioen maken. Aaron  doet het omdat zijn moeder helemaal radeloos wordt vanwege de armoede. Ze kunnen nauwelijks rondkomen en Aaron kan later misschien veel geld verdienen.  

Deel III (hoofdstuk 53-68)
Motto van  Bruce lee: "Do not pray for an easy life, pray for the strenght to endure a  difficult one". 
Dit motto is ook duidelijk: Als je alles cadeau krijgt in je leven maakt dat je niet sterk, maar als je de kracht krijgt om beproevingen te doorstaan, is dat veel beter voor je.
Aaron Bachman verandert. Hij wordt een fanatieke bokser en hij gaat beter zijn best doen op school. Hij is inmiddels zeventien jaar en heeft zijn Mavo-diploma gehaald. Op school was er maar één leraar die aandacht aan hem besteedde: muziekleraar Broere die hem ook boeken meegeeft. Hij wordt een vervangende vaderfiguur. Zijn oom Mart komt hem helaas duidelijk maken dat hij een bastaardkind is. Hij bezoekt nog een keer zijn vader die excuus aanbiedt "voor alles . Hij komt binnenkort vrij, maar hij keert niet terug naar zijn altijd mopperende en op Aaron scheldende vrouw. Hij verlaat de gevangenis en gaat meteen met een andere (lelijke) vrouw Leonora samenwonen in een caravan. Jo is woedend.  

Aaron laat zich inschrijven bij het arbeidsbureau. Hij is echter ook een prijsvechter geworden en wint alvast kleine wedstrijden om geld. Zijn leermeester is hierbij Art, die ook als een soort vader voor hem is: maar dan op het gebied van het vechten (het zwaard) zoals Broere een vader voor hem is bij het schrijven (de pen). Ook correspondeert hij met zijn in Japan verblijvende opa, die hem ook wijze raad geeft. Hij gaat een keer in Rotterdam langs zijn vader en leraar Broere en die laatste vertelt hem hoe de ware kunstenaar is (zie hiervoor onder titelverklaring). Van zijn vader met zijn nieuwe vrouw baalt Aaron enorm. Hij gaat op bokstournee. Zijn moeder schrikt er wel van: ze blijft alleen achter.

Deel IV (hoofdstuk 69-110)
Motto van Ernest Hemingway: " Nobody really knows or understand and nobody has ever said the secret. The secret is that it is poetry written into prose and it is the hardest of all things to do.

Het motto: De geheimen van het leven zijn eigenlijk onbekend, maar als je poëzie in proza(verhalen)  kunt samenvoegen is dat het moeilijkste van alles. Probeer je leven op te schrijven in het verhaal.
Aaron gaat met zijn teamgenoten en Art naar Bangkok om te trainen. Hij ontmoet er  bijzondere mensen zoals de transgender op wie hij min of meer verliefd raakt. Maar het komt niet tot seks met de transseksueel die alleen nog een vagina moet laten maken.  Na afloop van het trainingskamp belt hij met zijn moeder: ze hebben longkanker bij haar ontdekt.  Ze voelt zich weer door het leven in de steek gelaten.
Hij begint zijn tournee in Parijs waar hij de lieve en fraaie masseuse Nadine Marceau, een Nederlandse gastvrouw, ontmoet. Na zijn mooie overwinning op de Franse kampioen versiert hij haar en ze wil wel mee terug naar Nederland. Hij gaat zich nu bezinnen op zijn leven: wil hogerop:   gaat havo doen, want Nadine studeert ook. Moeder heeft grote schulden gemaakt, maar ze wil niet financieel geholpen worden door Aaron die geld heeft verdiend met boksen. Ze moet worden geopereerd. Het leven lacht haar niet toe.
Aaron is bang voor de liefde om zich helemaal te geven en Nadine vertrekt daarom weer naar Parijs. De ster van Aaron rijst hoog en hij mag gaan vechten in New York. Maar hij verliest de titel omdat hij er niet bij is met zijn hoofd: tijdens de finale van het gevecht denkt hij aan de strijd van zijn moeder. Hij wil daarna het liefst niet meer boksen. 
Als hij weer thuis is, is Nadine nog steeds niet terug uit Parijs. Hij heeft spijt van zijn gedrag, want hij is wel gek op haar.  Met zijn simpele neef Edwin gaat hij op de motor naar Hoek van Holland. Op de terugweg zien ze bij hoge snelheid een bord met wegopbreking over het hoofd en knallen er vol op. Aaron ziet schimmen en beelden: het monster van zijn vroegere jeugd blijkt nu dus de motor van Edwin  te zijn. Het verhaal is rond.  Hij heeft o.a. gebroken rugwervels en hij wordt met grote moeite opgelapt. Jo komt hem nu alles vertellen over zijn bio-vader: dat was namelijk de man die door zijn stiefvader Leen  is doodgeslagen en die mooi weer kwam spelen. Hij wilde foto's tonen aan zijn zoon en dat wilde Leen niet.
Aaron moet revalideren en opnieuw leren lopen. Zijn loopbaan als kickbokser is natuurlijk voorbij. Art wil hem graag als trainer een baan aanbieden. Nadine komt hem uit het ziekenhuis ophalen. Ze zoenen weer. Ze gaan naar het huis van zijn moeder die aan de chemo is. Daar staat een doos die zijn opa vanuit Japan heeft gestuurd. Aaron had hem één schrift met verhalen toegestuurd. Zijn opa vindt dat hij goed kan vertellen en heeft een tweedehands schrijfmachine van Duitse makelij opgestuurd. Aaron zal moeten gaan schrijven (de pen) nu het vechten (het zwaard) niet langer kan. Dat besluit Aaron ook te doen: het dubbeltje dat hij was toen hij in Vlaardingen werd geboren, is eigenlijk toch een kwartje geworden. Hierdoor is er  eigenlijk een hoopvol (open) einde.

(samenvatting van: https://www.scholieren.com/verslag/zekerwetengoed/alleen-met-de-goden-alex-boogers )

Verhaalanalyse

Titelverklaring

Alex Boogers verzint bij zijn romans vaak originele titels. Hij verstopt die bovendien nog wel eens onopvallend in de tekst. Op blz. 298 beschrijft Aaron een gesprek met de door hem bewonderde muziekleraar Broere. Die verdedigt kunstenaars als mensen met ballen die tegen de stroom in kunnen gaan. (“Het maakt niet uit waar ze belanden, wie ze onderweg verliezen en hoe verlaten en onbegaanbaar die weg is. Ze voelen zich nooit eenzaam, want ze zijn alleen met de goden door wie ze hun leven werden geplaagd en getreiterd met al hun schimmen, beelden, woorden en ideeën, maar nu durven ze zich er eindelijk aan over te geven, en doen het zonder spijt of angst. Ze doen het omdat ze weten, met al hun twijfels en onzekerheden, dat er niets anders opzit.)

Dit citaat is tevens het credo van Aaron Bachman en Alex Boogers: het verhaal dat hun dwars zit, moest er uit. Boogers vertelt in een interview dat hij het verhaal er in nachten lang werken uitgeramt heeft. Het boek moest geschreven worden. Aaron wordt in zijn jeugd geplaagd door schimmen en beelden die hij alleen kan beteugelen door ze op te schrijven. Het is de basis voor zijn schrijverschap.

Motto

Het boek bevat 4 motto’s die de rode draad van Aaron’s verhaal vormen:
- Het eerste motto is: ‘I was God’s most miserable creature, forced even to torturing myself. Surely upon this earth no grief was greater than mine’ (John Fante)
Betekenis: staat symbool voor hoe machteloos en miserabel Aaron zich heeft gevoeld. In dit deel van boek wordt er ook aandacht besteed aan de oorzaken van dit gevoel.
- Het tweede motto is: ‘It is said the warrior’s is the twofold Way of pen and sword, and he should have a taste for both Ways’ (Miyamoto Musashi).
Betekenis: hier gaat het over de combinatie van het schrijven en boksen. Deze combinatie is het voornamelijkste deel van Aaron zijn leven.
- Het derde motto is: ‘Do not pray for an easy life, pray for the strength to endure a difficult one’ (Bruce Lee)
Betekenis: net zoals in het eerste motto, gaat dit motto over een zwaar leven. Hoe dan ook, hier wordt het op een meer positieve manier benaderd. Hieraan is te zien dat Aaron vooruitgang boekt.
-Het vierde motto is: ‘Nobody really knows or understand and nobody had ever said the secret. The secret is that it is poetry written into prose and it is the hardest of all things to do’ (Ernest Hemmingway)
Betekenis: hier wordt verwezen naar het schrijven en hoe moeilijk dat is om te doen. Dit is zeker bij Aaron te zien. Hoelang heeft het geduurd voordat hij eraan toegeeft om de beelden die hij heeft op te schrijven?

Door naar al deze motto’s te kijken, zie je de weg die Aaron heeft afgelegd. Hoe hij van een klein machteloos jongetje opgroeit tot een krachtige volwassen man.

Hoofdgenre

Het hoofdgenre van ‘Alleen met de goden’ is epiek. Dit komt doordat het verhaal heel centraal staat in dit boek. 'Alleen met de goden' is een fictieroman, maar ook een ontwikkelingsroman. 

Tijd en ruimte

Het is niet heel erg duidelijk in welke tijd het verhaal zich afspeelt. Hoe dan ook, als je kijkt naar de manier waarop er geleefd word, valt er te concluderen dat dit in het heden wordt afgespeeld (eind 20^e eeuw, begin 21^e eeuw).

Het verhaal wordt grotendeels op een chronologische volgorde verteld. Echter is er op sommige momenten ook sprake van een flashback. De flashback zijn er voor bedoeld om achtergrond informatie te geven, de situatie te verduidelijken als het waren. Ook laten deze flashbacks zien hoe Aaron zich soms heeft gevoeld.

Gedurende het verhaal verstrijken er zich een flink aantal jaar. Aan het begin van het boek is Aaron nog maar 11 jaar. Aan het einde van het boek is hij halverwege de twintig. Je wordt vanaf het begin meegenomen door de levensloop van Aaron: van machteloos jongetje tot krachtige volwassen man.

De ruimte waar het verhaal zich afspeelt is van grote invloed op het verhaal. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Vlaardingen, een arme wijk bij Rotterdam. Doordat Aaron uit zo’n wijk komt, wordt er weinig van Aaron verwacht. Daar opgroeien wordt door veel mensen gezien als kansloos. Doordat Aaron naar de vechtschool is gegaan op jonge leeftijd en alles heeft gegeven, heeft hij de kans gekregen om ook naar andere plekken te reizen, om daar te vechten. Uiteindelijk heeft hij maar weinig van deze plekken daadwerkelijk gezien. Hij was ook in het buitenland alleen op de vechtschool te vinden. Ook al is zijn thuis een ‘hopeloze’ wijk, dit stopt hem niet van terugkeren. Tenslotte woont zijn moeder daar.

Vertelinstantie

Het verhaal van Aaron wordt vanuit zijn eigen perspectief verteld. Dit geeft het boek de ik-vertelwijze. Dit perspectief zorgt ervoor dat je veel informatie ontvangt van gevoelens en gedachtes van de hoofdpersoon. Dit eenzijdige perspectief is meestal vrij subjectief en onbetrouwbaar, in dit geval maakt dat niet uit. Het verhaal is bedoeld om Aarons/Alex’ verhaal te vertolken. Dit geeft juist voordelen.

Een paar voorbeelden van de vertelwijze zijn:

“ ‘Pap?’ zei ik. En Ik keek naar de man, die nog altijd roerloos op de vloer lag. Hij lag heel moeilijk met zijn armen en benen in een vreemde houding, en zijn hoofd hing voorover, alsof hij het vloerkleed wilde kussen of wilde bidden, zoals sommige Turkse vaders deden, en nu was hij in die positie bevroren. “ (blz. 24)

“…en op het bord stond DOORGAAND RIJVERKEER GESTREMD, maar dat was bedoeld voor anderen, dachten we. Niet voor ons. We gingen door en maakten onze eigen weg, totdat we op de stenen klapten en mijn helm werd afgerukt en gelanceerd, alsof er ergens iemand stond de wachten om hem met een jachtgeweer kapot te schieten.” (blz. 488)

Thema

Ik kon niet veel verschillende thema’s bij dit boek vinden, maar die ik zelf het belangrijkste vind en ook het vaakst voorkwam is het thema ‘coming of age’.  Het thema van de roman kan zijn het volwassen worden van een jongetje dat voor een dubbeltje (armoedige omstandigheden) wordt geboren en dat zich door sport en literatuur weet te ontwikkelen tot een kwartje. Hij moet daarvoor veel moeilijkheden overwinnen (de rol van de vader, armoede, schoolprestaties, kickboksen, een ongeval). Mede door de sport weet hij zich in het leven staande te houden. Aan de andere kan werkt ook een ware liefde mee aan het proces. In de roman kun je ‘coming of age’ dus ook gemakkelijk koppelen aan het thema van de zin van het bestaan.

Motieven

Het boek bevat verschillende motieven, waarvan ik de komende opgesomde motieven het toepasselijkst vond:
- Vriendschap:
Aaron heeft geen enkele vrienden in zijn nabije omgeving. De negerjongen Gerald bij wie hij ook thuis mag komen is zo’n vriend die later echter zijn eigen weg gaat. En met zijn niet zo slimme neef Edwin heeft hij ook een bepaalde band. De jongen is gek van motorrijden en hij nodigt Aaron vaak uit. Het wordt hem aan het eind van de vertelling bijna fataal als een wegversperring over het hoofd wordt gezien en Aaron een aantal nekwervels breekt, wat meteen het einde van zijn kickbokserloopbaan betekent.
- Queeste-motief:
Aaron is op zoek naar de zin van het bestaan. Ook is hij op zoek naar zijn vader. Als hij de echte niet kan vinden, zoekt hij een ander vadervoorbeeld: Art of Broere.
- Seksualiteit:
Al heel vroeg leert Aaron dingen over seksualiteit. In het begin is er geen sprake van liefde, maar meer het zoeken van troost in een eenzaam bestaan. Buurmeisje Olivia en Aaron hebben seks met elkaar meer om de verveling en de vervelende gevoelens de baas te kunnen worden.
- Vader-zoonrelatie:
Vader Leen is niet zijn echte vader, maar hij voedt hem al op sinds zijn geboorte. Dit totdat Leen in de gevangenis belandt, doordat hij Aaron’s biologische vader doodslaat. Daarna vertrekt hij uit huis bij Jo. De relatie tussen Leen en Aaron voor dit gebeuren was goed.
- Moeder-zoonrelatie:
De relatie tussen Jo en Aaron is slecht. Jo heeft enkele keren tegen Aaron gezegd dat ze gewenst had dat hij nooit was geboren. Hij was het bastaardkind, voordat ze met Leen kennismaakte. Dat heeft haar leven beïnvloedt.
- Kindertijd & kinderleed:
Aaron moet in zijn jeugd onder nare omstandigheden opgroeien. Hij is een bastaardkind: zijn stiefvader heeft zijn biologische vader vermoord en zijn moeder roep herhaaldelijk dat hij geen gewenst kind is. Na de arrestatie van Leen ontstaan er ook nog eens geldproblemen. Op school gaat het ook niet goed. Ook jongens uit de buurt maken hem het leven zuur. Als zijn beste vriend, Otis de hond, ook nog eens afgemaakt moet worden, wordt het Aaron wel erg moeilijk gemaakt.
- Sport:
 In deze roman is sport de manier om Aaron te laten ontwikkelen. Doordat zijn mentaliteit moet harden, om de klappen te kunnen verdragen. Die klappen staan ook symbool voor de tegenslagen die hij heeft moeten overwinnen. Frappant is ook dat hij verlies tijdens een titelwedstrijd in Amerika, als hij tijdens het boksen aan zijn moeder denkt.
- Kunstwereld (literatuur):
Leraar Broere laat hem kennis maken met de kunst: de echte samoerai hanteert zowel de pens als het zwaard. De pen staat daarbij voor de kunst. Dat is namelijk ook een manier om je te ontwikkelen. Dat is namelijk ook een manier om je te ontwikkelen in het leven. Intussen heeft hij zich ook van jongs af aan bezig gehouden met het schrijven van verhalen in schriften.
- Dierenliefde:
Omdat het kinderleven van Aaron niet zo zonnig is, en zijn moeder altijd op hem scheldt omdat hij lui zou zijn, gaat hij als vrijwilliger werken in het dierenasiel in het Hof. Daar sluit hij een vriendschap met de gekwetste hond Otis. Een pitbull, die hij weer rustig weet te krijgen. De hond wil hem daarna na een vechtpartij tegen zijn aanvallers beschermen en bijt daarom flink door. Hierdoor moet Otis worden afgemaakt door de politie. Aaron stopt meteen met werken in het asiel.

Personages

Aaron Bachman: Aaron is de jongen die opgroeit in de arbeiderswijk van Vlaardingen. Hij komt uit een zwak sociaal milieu. De band met zijn vader is goed (Papa Leeuw), totdat zijn vader iemand doodslaat en in de gevangenis belandt. Hij hangt wat op straat met vriendjes en hij doodt de verveling thuis met het uitoefenen van seks met zijn buurmeisje Olivia. Zijn moeder zegt vaak dat ze gewild had dat Aaron nooit geboren was. Op school gaat het ook niet zo geweldig, maar Aaron wil per se nar de mavo. Dat gaat niet zo goed: de leraren besteden weinig aandacht aan hem, behalve zijn muziekleraar Broere. Die wijst hem de weg naar literatuur. In zijn vrije tijd is Aaron is het dierenasiel te vinden, waar hij bevriend raakt met de pitbull Otis. (de symboliek van de verschoppeling, net als Aaron). Als het dier wordt afgemaakt, is Aaron een tijd radeloos. Dan ontfermt de kick-boksleraar Arturo zich over hem en wordt hij fanatiek in kickboksen. Hij kan geld verdienen met deze sport en vecht zich naar de top. Ook leert Aaron zijn ware liefde kennen: Nadine, ook al is hij nog niet klaar voor een vaste relatie. Hij verliest een titelgevecht in Amerika, mede omdat hij tijdens het gevecht teveel aan zijn moeder denkt. Aaron komt er ook achter dat Leen niet zijn biologische vader is: de man die is doodgeslagen door Leen, dat was zijn vader. Na een zwaar motorongeval komt Aaron in het ziekenhuis terecht, en moet hij een punt zetten achter de vechtsport. Hij heeft het zwaard laten vallen, maar pakt de pen op: hij begint te schrijven.

Arturo: Arturo is de kickboksleraar van Aaron, die hem naar de top brengt. Hij gelooft in Aaron en wijst hem de weg in het leven door zijn vechtersmentaliteit te stimuleren. Hij is zo’n substituut-vader die jongens zoeken als hun eigen vader (in dit geval twee zelfs) onbereikbaar is.

Broere: De muziekleraar van het Casimir is ook een substituut-vader voor Aaron. Hij stimuleert de interesse van Aaron voor de kunst (literatuur). De weg voor een schrijver is erg moeizaam. Aaron zoekt Broere op in Rotterdam en hij is dan meer vader voor hem dan Leen, die hij daarna bezoekt en boos achterlaat.

Leen Bachman: Leen heeft in de tijd dat Aaron geboren werd Jo uit de penarie geholpen. Ze was zwanger van een student die na zijn daar de benen had genomen. Hij wordt nauwelijks geaccepteerd door de familie van Jo. Hij slaag zijn concurrent-vader (de biologische vader van Aaron) in elkaar als hij na jaren plotseling voor de deur staat bij de familie. Daardoor belandt hij in de gevangenis. Hij neemt het niet meer zo nauw met huwelijksregels, en besluit een andere vrouw te nemen. Aaron keert nooit meer terug naar Leen en Leonora.

Opa: De vader van Jo en de opa van Aaron is een zeeman. Hij heeft een avontuurlijke geest en kan niet tegen het gezeik thuis. Hij lijkt weinig last te hebben van het overlijden van zijn vrouw. Hij vertrekt naar Japan, en loopt daar een nieuwe vrouw tegen het lijf. Vanuit het verre land stuurt hij brieven naar zijn kleinzoon en hij wijst hem op de kwaliteiten van de samoeraivechters. Hij stimuleert Aaron zijn schrijftalent. Hij doet dan ook een Erika schrijfmachine cadeau aan Aaron. Daarop zal Aaron het verhaal over zijn jeugd gaan uittypen.

Moeder Jo: In het begin van de roman scheldt Jo erg veel op Aaron. Ze wenste dat hij nooit gebeuren was. Later wordt het de lezer duidelijk wat haar gedrag veroorzaakt. Ze heeft het zwaar als haar man in de gevangenis zit en zij vrijwel geen geld heeft om rond te komen. Ze gaat Leen bezoeken, maar als dank voor alles, komt hij niet meer terug. Hij zoekt een nieuwe vriendin. Later wordt de relatie tussen Jo en Aaron toch wat beter. Helaas krijgt Jo longkanker. Wanneer Aaron in de ring staat voor een belangrijk titelgevecht, moet hij steeds aan de moeilijkheden van zijn moeder denken en dat is een van de redenen waarom hij verliest. Jo komt hem trouw opzoeken in het ziekenhuis, waar hij revalideert voor zijn gebroken rugwervels.

Eindoordeel

Ik heb dit boek ook weer met erg veel plezier uitgelezen. In hoeveel tijd? Ik denk een week, ongeveer, in de drukste periode van het schooljaar: vlak voor de laatste SE-week van vwo 5. Dit was voor pure ontspanning. Dat ik het boek geweldig vond, valt daar uit wel te verklaren, denk ik. Door de drukte in die tijd heb ik geen tijd gehad om het verslag te schrijven, vandaar dat ik dat nu midden in de zomervakantie doe. Ik ben met dit boek begonnen naar aanleiding van het schrijversbezoek van Alex Boogers, afgelopen jaar (5 vwo). Eerlijk gezegd, had ik nog nooit echt van Boogers gehoord. Dit was dus mijn eerste kennismaking met zijn boeken (net zoals alle andere boeken die ik van de lijst heb gelezen, eigenlijk). Ik heb zeker nog niet genoeg van zijn werk gelezen. Jeetje, wat heeft die man een verhaal. Het heeft mij geïnspireerd, het verhaal heeft mij geraakt. Het verhaal van Aaron kwam me soms wat dichtbij, en dat was dan wel even slikken. De moord op Otis was bij mij echt het hoogtepunt. Wat een meesterwerk. Het verhaal was zwaar, maar door Alex zijn prettige schrijfstijl kwam ik er snel doorheen. Ik denk dat ik per dag wel ongeveer 100 bladzijden heb gelezen. Of dit een aanrader is? Jazeker, wat een mooi boek.

E-mail naar de hoofdpersoon... (keuzeopdracht)